Internationaal
Van Porto Allegre en Latijns-Amerika naar Europa
De allereerste burgerbegroting vond plaats in 1989 in de Braziliaanse stad Porto Alegre. Op initiatief van de Arbeiderspartij werden burgers zelf betrokken bij de besteding van overheidsgeld. Deze eerste burgerbegroting had twee doelen. Allereerst wilde men de wijdverspreide corruptie tegengaan. De burgerbegroting had daarnaast als tweede doel om prioriteit te geven aan de wensen van armere burgers en wijken. Klik hier voor meer informatie over de burgerbegroting in Porto Alegre.
Sinds de burgerbegroting in Porto Alegre is het fenomeen burgerbegroting verspreid binnen Brazilië en naar andere Latijns Amerikaanse landen. Vanaf midden jaren ‘90 begonnen echter ook gemeenten in Europese landen, met Spanje en Italië als koplopers, aan de burgerbegroting. Toch verschillen de Europese burgerbegrotingen behoorlijk van de Latijns-Amerikaanse, met name omdat het design en de doelstellingen van de burgerbegroting telkens zijn aangepast, wat resulteert in een enorme variatie aan definities en praktijken. Anders dan in Latijns-Amerika, zijn Europese burgerbegrotingen veel meer gericht op de wens van burgers zelf aan het politieke proces deel te nemen. Daarnaast hebben veel Europese burgerbegrotingen tot doel om ontevredenheid met de democratie tegen te gaan.
Voor informatie over verschillende Europese burgerbegrotingen, zoals die in Reykjavik.
De bijzondere Belgisch-Nederlandse variant
De burgerbegroting zoals wij die kennen in België en Nederland is ook uniek, met name in de manier waarop verschillende aspecten van meer ‘standaard’ vormen van burgerparticipatie worden gecombineerd. Enerzijds krijgen burgers vaak - maar niet altijd - de mogelijkheid om te delibereren over wat zij belangrijk vinden voor hun stad of gemeente. Anderzijds mogen burgers veelal stemmen over concrete voorstellen. Dit betekent echter niet dat een burgerbegroting simpelweg een optelsom is van deliberatie en stemmen. Enerzijds zijn ook binnen België en Nederland er vele soorten en maten burgerbegrotingen te vinden. Anderzijds komen er soms nog andere aspecten bij kijken: bijvoorbeeld, burgers als project-indieners (en -uitvoerders) en de belofte vanuit de gemeenten om de beslissingsmacht bij burgers te leggen.