De stad Deventer heeft traditioneel een bijzondere relatie met de burgerbegroting. Want al in de vorige eeuw (1993) startte Deventer met een 4 stappenmethode met o.a. bewonersbudgetten per wijk. Toen 100.000 gulden, dat is plm. €45.000 per wijk. Deze Deventer Wijkaanpak werd letterlijk wereldberoemd. In de USA, Frankrijk en Australië werken ze er mee. Ook Genk en Antwerpen nam aan het eind van de vorige eeuw deze methode als uitgangspunt voor haar wijkgericht werken. Vaak werd het budget dan ‘vergeten’ of net even anders.

Maar na 1993 bleef het stil in Deventer, de wijkbudgetten bleven. In 2014 kondigde het College van Burgemeester en Wethouders een experiment met een burgerbegroting aan. Maar dat is er nooit van gekomen. Ook in 2018 staat opnieuw in het nieuwe coalitieprogramma dat er in twee wijken gestart gaat worden met burgerbegrotingen. Opnieuw leek dit te smoren in een papieren ambitie. Totdat twee politieke partijen in november 2020 een motie indienen om toch echt met een burgerbegroting te starten. De wethouder heeft daarop toegezegd met een burgerbegroting in Deventer te starten.

Initiatiefneemster Jantine Sijbring: “Neem een wijk en een dorp is ons advies en voer die pilots volgend jaar uit. De rest van de gemeenteraad is nog huiverig en schoorvoetend en ziet allerlei beren op de weg. Maar de PvdA is ervan overtuigd dat ook zij enthousiast zullen worden als ze eenmaal de eerste resultaten hebben gezien. Ons motto is dat we gebruik moeten maken van de kennis van bewoners. Dat leidt tot betere keuzes.”

Voor 1 maart 2021 moet er een plan liggen hoe Deventer dat vorm gaat geven, en in welke wijken of dorpen.

In de Haarlemse wijk Schalkwijk is een volledige online buurtbegroting gestart. En hoe!? In no time waren er bijna 100 ideeën en voorstellen. 70 daarvan zijn door wijkbewoners beschouwd als ‘geliked’. Deze plannen gaan dan ook door naar de volgende ronde. Uiteindelijk beslissen de wijkbewoners hoe ze samen €70.000 gaan verdelen.

De gemeente heeft bij de start bepaald dat de plannen over de thema’s moeten gaan: elkaar ontmoeten, op straat en groen, duurzaamheid.

En kijk eens wat een variatie aan ideeën dat oplevert: https://schalkwijkaanzet.nl/plannen

De wijkbegroting in Schalkwijk wordt als experiment twee keer uitgevoerd. Daarna beslist de gemeenteraad van Haarlem of ze deze manier van invloed uitoefenen ook in andere wijken gaat invoeren.

Een introductie van Schalkwijk aan Zet op film:

Orcamento Participativo is de naam van het model voor bewonersbudget in het Braziliaanse Porto Alegre. Het is het beroemdste model ter wereld. Vanaf 1989 wordt er in Porto Alegre met een participatieve begroting gewerkt. Een methode voor het jaarlijks inrichten van de gemeentebegroting op basis van prioriteiten van de bewoners. Met meer dan 25000 deelnemende burgers per jaar kun je spreken van een groot succes. In vele honderden gemeenten in de wereld wordt vanaf de jaren ’90 van de vorige eeuw een Porto Alegre-variant uitgevoerd. Doordat Porto Alegre 1,4 miljoen inwoners kent is directe democratie wel erg moeilijk. Men heeft een vorm van getrapte directe democratie bedacht, om zo de stadsbegroting te kunnen inrichten. Het is vooral de burgemeester en zijn staf die deze methode propageren en het als belangrijk instrument inzetten als antwoord op het enorme geldgat dat er was om de meest minimale dienstverlening eerlijk over de stad te verdelen. De methode loopt stapsgewijs, en het hele jaar door en kenmerkt zich door veel bewonersmobilisatie, wijkdiscussies en financiële planningsvoorstellen. Om een en ander te stroomlijnen is de stad in 16 districten verdeeld en zijn er ook 5 onderwerpen die als stadsbreed thema worden gebudgetteerd.

Het begint in maart met de voorbereidingsbijeenkomsten in straten en buurten. Bewoners geven aan welke initiatieven en projecten ze nodig achten. Vervolgens worden er begrotingsprioriteiten gesteld in wijken. Deze worden verwerkt tot een stedelijke begroting. Ondertussen worden in de buurten van de stad allerlei investeringsvoorstellen gemaakt die in lijn liggen met de eerder gekozen begrotingsprioriteiten van het district. Een raad voor Participatieve Begroting (46 bewoners uit de districten) stelt een stedelijk begrotingskader voor en investeringsplannen. Deze worden weer in de wijken, buurten en straten besproken en bijgesteld. In september stelt de gemeenteraad het begrotingskader vast en november stelt de Raad voor Participatieve Begroting de begroting voor het komend jaar vast.

Alle stappen in de methoden zijn veel diverser dan hier geschetst en zeer planmatig op elkaar afgestemd, de discussies zijn breed maar worden naar steeds naar een eindpunt gebracht omdat het geld verdeeld moet worden. En het proces kent veel verdelingscriteria en bijbehorende werkvormen gebaseerd op wijkprioriteiten, kwaliteit van bestaande diensten en inwoneraantal.

Het hele proces wordt geleid vanuit 2 organisaties: GAPLAN is het planningsorgaan voor stadsontwikkeling en CRC die zich richt op het versterken van de relaties met burgers. Daarnaast zijn er nog districtscentra met medewerkers die als wijkmanagers de participatie  in wijken moeten stimuleren.

In werkelijkheid gaat het om ‘slechts’ 18-20% van de gemeentebegroting. In diezelfde werkelijkheid heeft het geleid een verschuiving van investeringen van de rijkere wijken naar de armere wijken. Er is meer gerealiseerd in basale diensten (wegen, waterleiding, scholen, crèches). Een 80% bewonerstevredenheid over de aanpak is erg hoog.

Link naar het project.

Toen de stad Reykjavik Participatory Budgeting introduceerde, was het een poging om politiek anders te doen: burgers de reële macht geven om dingen in hun buurt te veranderen en ervoor zorgen dat participatie geen moeilijke opdracht is, maar iets gemakkelijks en leuk. Ongeveer 6% van het investeringsbudget van € 3,5 miljoen van de gemeente Reykjavik is elk jaar voorwerp van de burgerbegroting. Dit is verdeeld over de 10 districten van de stad. Het is voornamelijk een online proces waarbij offline activiteiten worden gebruikt voor het genereren van online ideeën. Deelnemers dienen op een online platform ideeën in over hoe een van de tien buurten van de stad kan worden verbeterd. Dit proces is bewust laagdrempelig gehouden. Ze moeten zich alleen registreren met e-mailadres en worden vervolgens gevraagd om een korte beschrijving, een afbeelding en om op een kaart te klikken om de locatie van hun voorstel te delen. U kunt ook reageren op ideeën van anderen en punten geven voor of tegen het voorstel. Na de voltooiing van deze fase beoordeelt de administratie van de stad hoeveel ze gaan kosten. Ideeën die buiten het bestek van het proces vallen, worden afgewezen. Waar ideeën niet worden overgenomen, worden deelnemers per e-mail gestuurd om hen te vertellen waarom. Kiezers hebben de kans om te kiezen in welke van de tien districten ze zullen stemmen, en vervolgens beslissen ze aan welke projecten ze denken dat het budget van hun district moet worden besteed. Om hun stem uit te brengen, verdelen bewoners het beschikbare budget over hun favoriete projecten. Dit stimuleert mensen om na te denken over afwegingen en de beste waar voor hun geld te krijgen maar de bedoeling is ook dat het een leuke manier is om te stemmen. Bovendien kunnen kiezers kunnen ook één project als hun favoriet selecteren en daaraan het dubbele aantal stemmen geven.

Erg groot bereik

In Reykjavik heeft het jaarlijkse PB-proces de deelname van ongeveer 12,5% van de stadsbevolking kunnen aantrekken. Er kunnen enkele oorzaken worden aangeduid die aan de grondlag liggen van dit grote bereik: Reykjavik heeft heel veel geïnvesteerd in een promotiecampagne. Ze hebben gebruik gemaakt van professionele marketingbedrijven en een multi-channel marketingcampagne om mensen bewust te maken van het burgerbegrotingproces. Dit omvatte Google- en Facebook-advertenties en spotjes op radio en tv. Ook zijn bekende comedians zijn ingehuurd als het gezicht van het proces.

Een tweede factor is de grote zichtbaarheid van offline momenten. Via tablets worden op plekken als scholen, bejaardetehuizen en winkelcentra, mensen actief aangespoord om deel te nemen aan de burgerbegroting. Een laatste verklaring is de duidelijke keuze voor laagdrempeligheid. Zowel in het proces van het indienen van de projecten als het stemmen staat de laagdrempeligheid voorop. Dit betekent dat er de keuze is gemaakt om relatief weinig info mee te geven op het platform.

De burgerbegroting van Reykjavik is bezig aan zijn achtste jaargang en heeft zich ondertussen ook verspreid naar kleinere gemeenten in IJsland.

Link naar het project.

Het Bredase idee van een burgerbegroting is een ‘next level’ geworden van de oorspronkelijke vraag van de gemeenteraad om de begroting te flexibiliseren. 
Het bouwen van een proces van burgerbegroting is gedaan met zoveel mogelijk mensen uit de stad. Meet Ups en een Bouwteam van inwoners en raadsleden aangevuld met een ambtenaar hebben dit gedaan in een bouwperiode van 6 maand. 
Het leidt tot enorme nieuwsgierigheid en betrokkenheid van bewoners bij de belofte van een burgerbegroting. En de brede deelname zorgt voor creativiteit. "Democratie en er samen uit komen is weer leuk”, aldus een bewoner. Er is geoefend in twee wijken, Prinsenbeek en Princehage.
De goede resultaten en de hoge betrokkenheid van de raad en inwoners zorgt er voor dat raad in september 2016 besloten heeft de burgerbegroting over de hele stad te willen invoeren. 
Het oefenen werd een vorm van ‘droog oefenen’ omdat het budget per wijk, het eerste werkjaar, niet inzichtelijk gemaakt kon worden. Dat weerhield inwoners niet om massaal mee te doen. 10% van de bevolking van Prinsenbeek deed mee in gesprekken. In de twee wijken hebben inwoners de procesregie meer en meer over genomen van de gemeente. Dat leidde in Prinsenbeek tot het door bewoners ontwerpen van een Breda Begrootspel. 
De gemeente en bewoners in de twee pilotwijken zijn samen in werkgroepen aan de slag met de gekozen onderwerpen. Zoals ‘samen oud worden’ en het marktplein van Prinsenbeek. Beiden partijen zoeken en schuiven nu met financiële ruimte. 

Vijf lessen uit Breda 

1 Lokale innovators in the lead 

Vanaf het begin lokale innovators en hun netwerken aanspreken dan bereik je veel meer inwoners. Het principe van via een olievlek te werk gaan en zoveel mogelijk mensen bereiken. De kerngroep van Prinsenbeek Begroot wilde graag een laagdrempelige werkvorm waarbij iedereen de mogelijkheid heeft om mee te denken op dezelfde manier. Hier is de Bredase koerskaart uit ontstaan. Een kaart die binnen 2 uur inwoners in dialoog laat gaan over waar ze trots op zijn, wat ze graag anders zouden willen zien en zijn deze voorbeelden uiteindelijk gaan uitwerken tot een top 3 met voorstellen. Binnen het netwerk zijn ambassadeurs nodig met een bepaalde profiel die dit begeleiden. 

2 Energiek proces 

Zorg dat het democratische proces voldoende fun, spelen en interactie in zich heeft. Dat maakt mensen enthousiast om invloed te willen uitoefenen op een deel van de gemeentelijke begroting. Het ‘fun-element’ wordt ook door inwoners als belangrijke voorwaarde ervaren om mee te willen doen. 

3 Budgetruimte kennen 

Het kennen van de gemeentelijke begrotingsruimte voor je wijk is van belang voor bewoners. Het maakt duidelijkheid en waar flexibele en begrensde ruimte zit voor keuzes. De gemeente heeft dat niet willen geven om beperkingen in termen van denken in geld te voorkomen. Maar dat maakt ook dat een burgerbegroting al snel een éénjarige variant van een wijkvisie kan worden. 

4 Kennis van buiten naar binnen 

De sleutel van een burgerbegroting is dat bewoners budgetkeuzes maken. Dus ook onderwerpen moeten laten vallen. Dat valt nogal eens tegen omdat niet alle bewoners de consequenties kunnen overzien. Een burgerbegroting is dus niet een met hoge hekken afgeschermd proces van bewoners. Professionele kennis en deskundigheid is nodig bij dit keuzeproces. 

5 Start met trots en ambities 

Het gaat in de Bredase wijken verder dan de alledaagse woonomgevingszaken. Ook voorstellen over de lokale organisatie van de zorg, energie neutrale initiatieven, stimuleringsprogramma’s voor lokale ondernemers en bijvoorbeeld de Prinsenleenbank als fonds voor starters, etc. Door het proces met inwoners niet te starten met vragen over behoeften of vragen naar initiatieven, maar door te beginnen met trots ambities en eigen talent komen er andere, vaak wat maatschappelijk grotere onderwerpen in beeld.

Link naar het project.

Sinds 2014 organiseert het district Antwerpen jaarlijks een burgerbegroting. De inwoners van het district mogen autonoom beslissen over 10 procent van de totale begroting, wat in 2019 neerkwam op 1,4 miljoen euro. Sinds 2018 functioneert het participatieplatform Bpart als centraal kanaal om burgers ook online te informeren en te betrekken.

De burgerbegroting van district Antwerpen is een burgerbegroting in fases. In een eerste fase kiezen de deelnemers welke thema's ze belangrijk vinden voor het district en welk thema welk deel van het budget krijgt. Dit gebeurt via offline startmomenten en “districtsforums”. De vastgelegde budgetten worden zo ingeschreven in de begroting.

In een volgende fase kunnen inwoners projecten indienen voor de concrete besteding van dit budget. Via het online participatieplatform Bpart dienen burgers voorstellen in die ze koppelen aan één van de thema’s en een bepaald budget. Het district controleert daarna de voorstellen op basis van transparante criteria op o.a. haalbaarheid. Het zijn ook weer de bewoners die vervolgens in de laatste fase bepalen welke projecten worden effectief worden uitgevoerd, via een combinatie van online stemmen (sinds 2018) en het offline “burgerbegrotingsfestival”. Alle geselecteerde projecten worden nadien uitgevoerd binnen de tijd van één jaar!

Het voorbeeldtraject groeide de afgelopen jaren uit van een kleinschalig initiatief tot een volwaardige budgetparticipatie. Via het slim inzetten van on- en offline kanalen en verschillende participatietechnieken creëert het district Antwerpen betrokkenheid bij en draagvlak voor de lokale begroting.

Link naar het project.

De gemeente Duiven (25.000 inwoners) is op de experimenteertoer. Ze zoeken antwoorden op actuele vragen rond de nieuwe verhoudingen burger-overheid. Daarom start ze in 2019 twee experimenten met burgerbegroting.

Eén is inmiddels afgerond, een burgerbegroting in ‘klassieke’ zin. Voor zover je kunt spreken over klassiek. Met inwoners die agenderend zijn, zelf initiatieven aanleveren en daar zelf keuzes in maken. Dit na een stevige deliberatie. Een extraatje in de Duivense aanpak is dat inwoners de helft van het budget moeten vrij maken uit de bestaande begroting van de gemeente. Dus niet alleen geld verdelen, maar ook schrappen in een menu van plm. voorgestelde 15 posten. En dat lijkt makkelijker dan het is.

Omdat het een experiment was heeft Duiven ook geëxperimenteerd met het werven van inwoners, dat hebben ze gedaan via zogenaamde Tiny Talks, dus gewoon gesprekjes aangaan op straat met bewoners. Het leverde een hoge respons op. Het methodische proces van de burgerbegroting is door een werkgroep van voornamelijk inwoners opgesteld. Hiervoor hebben ze eerst geoefend met vormen uit Antwerpen, Breda, Geffen en Cuijk.

En minstens zo interessant is dat het hele proces uitvoerig is onderzocht door de Radboud Universiteit en de KU Leuven. Daaruit bleek dat het vertrouwen in de Duivense democratie bij de deelnemers gestegen is van 6,1 naar 7,2 op 10. Maar ook de niet-deelnemers werden bevraagd: 67% van de Duivenaren die thuis zijn gebleven, kunnen zich vinden in de uitkomsten van de burgerbegroting.

In de tweede helft van 2019 wordt het tweede experiment in Duiven gestart, nu door te vertrekken vanuit de inrichting van de gemeentebegroting, door inwoners invloed en geld te geven om die te kunnen wijzigen.

De wijk Emmerhout (7000 inwoners) heeft zich erg laten inspireren door de werkwijze van Antwerpen. In ruim twee maanden hebben inwoners alle fasen doorlopen (agendering, delibereren, prioriteiten en kiezen). Dat is het dynamische Drentse verhaal van voor de schermen. Achter de schermen heeft de gemeente Emmen inzichtelijk gemaakt welke budgetten zij jaarlijks vrij maakt voor haar dienstverlening in Emmerhout. En beoordeeld in welke mate dat vrij inzetbaar is voor de burgerbegroting en voor welke onderwerpen op een andere manier bewonersinvloed kan of moet worden georganiseerd. Zoals meer invloed bij aanvragen en gunning door gemeente. Daarnaast heeft de woningcorporatie ook aangegeven geld in te willen zetten: vrij geld en beïnvloedbaar geld.
Bij de start in Emmerhout is zo al duidelijk dat het bedrag voor de burgerbegroting € 180.000 is voor twee jaar.
Het proces met de wijk en de keuzes voor werkvormen en communicatie is onder regie van, en uitgevoerd, door een groep bewoners. Gemeente, Woningcorporatie Lefier en Bewonersbedrijf Op Eigen Houtje waren als partners in het netwerk van Emmerhout sterk betrokken. Na het eerste jaar met een grote opkomst op de keuzebijeenkomst (meer dan 100 inwoners), was het tweede jaar helemaal bijzonder. Er kwamen meer dan 300 inwoners om mee te praten. Reden om de avond uit te stellen en te zoeken naar een grote zaal, waar ieder in kon.

Drie lessen uit Emmen:

1 Bewoners eigenaar proces
De burgerbegroting in Emmerhout is een proces in handen van wijkbewoners. De wijkvereniging is de initiator en heeft een groepje van 5 bewoners gevonden als de bouwers en aanjagers van het proces. Ze hebben het proces uitgezet in de wijk, bewoners aangesproken, extra bijeenkomsten georganiseerd. Rondom dit bewonersproces heeft de gemeente en de woningcorporatie zich georganiseerd.

2 Samenwerking
De onderwerpen en plannen van inwoners hoeven niet alleen een plek te vinden onder het afdakje burgerbegroting. Gemeente en woningcorporatie overleggen met bewoners hoe ze het met bestaande middelen of plannen kan oppakken. Daarmee wordt een burgerbegrotingsproces vooral een samenwerkingsproces voor de bewonersagenda, met bewoners als bepalende partij.

3 Budget inzichtelijk en toegankelijk gemaakt
De gemeente Emmen heeft er hard aan gewerkt inzichtelijk te maken hoeveel geld ze in de wijk investeert bij alle gemeentelijke taken. Dat is bijna een onmogelijke opdracht. Maar ze heeft zich er in vast gebeten en zo duidelijk weten te maken welke posten er minimaal voor Emmerhout zijn vrij gemaakt. Dat maakt praten over het schuiven met budgetten inzichtelijker. Je hebt het ergens over! En maakt voor bewoners ook duidelijk waar ze het wel of niet over kunnen hebben. Zo hebben bewoners van Emmerhout aangegeven dat ze niet willen gaan over de verdeling van mantelzorgcomplimenten en dat geld (€ 27000) weer ‘teruggegeven’ aan de gemeente.

Link naar het project.

Begin 2019 organiseerde de gemeente Duiven voor de eerste keer een burgerbegroting. Verspreid over drie avonden gingen bewoners in gesprek over thema’s die zij belangrijk vinden voor hun gemeente. Hierbij besloten de deelnemers hoe het burgerbudget van €25.000,- verdeeld moest worden over verschillende concrete projecten. Ook bepaalden de aanwezigen op welke domeinen de gemeente €12.500,- moest bezuinigen.

Welke lessen kunnen we trekken uit dit eerste experiment met een burgerbegroting in Duiven? Wat vonden de deelnemers van de burgerbegroting in Duiven? Hoe hebben ze dit proces ervaren? En zijn ze bereid de uitkomst van de burgerbegroting te accepteren?

Waarom kwamen Duivenaren naar de burgerbegroting?

Een bekend dilemma van burgerparticipatie is de moeite en inzet die het vraagt van burgers. Het is niet vanzelfsprekend dat burgers bereid zijn om tijd en energie te investeren in burgerparticipatie. Gevraagd naar de belangrijkste reden om deel te nemen aan de burgerbegroting komen twee motivaties duidelijk naar voren. Enerzijds geven verschillende deelnemers aan te komen vanwege de mogelijkheid om budget te krijgen voor hun idee of initiatief. Anderzijds stellen andere aanwezigen vooral te komen uit interesse en nieuwsgierigheid naar deze vorm van burgerparticipatie en besluitvorming. Grofweg gezegd: waar de één dus vooral kwam voor de uitkomst, had de ander primair belangstelling voor het proces.

Een kritische noot is hier echter op zijn plaats. Tijdens de bijeenkomsten in Duiven waren telkens ongeveer veertig burgers aanwezig. Uit dit relatief kleine aantal volgt dat het inderdaad lastig lijkt om burgers zo ver te krijgen om tijd en moeite te investeren in burgerparticipatie. Ook blijkt een oververtegenwoordiging van 50+’ers en hoger opgeleiden onder de aanwezigen – alhoewel deze verdeling minder scheef is dan wat we zien bij bijvoorbeeld burgerforums.

Hoe ervaarden de deelnemers het proces van de burgerbegroting?

De burgerbegroting in Duiven was, zoals gezegd, opgebouwd uit drie bijeenkomsten. Deze avonden bestonden zowel uit gesprekken in kleinere groepen onder leiding van een moderator als uit het nemen van een beslissing. Gevraagd naar de dialoog met andere bewoners geeft een overgroot deel van de deelnemers aan dat de discussies respectvol zijn verlopen (93 à 100 procent) en dat hij of zij voldoende mogelijkheden had om zijn/haar mening te uiten tijdens de discussies (96 à 97 procent). Ook over de insteek van de Duivense burgerbegroting in het algemeen waren de deelnemers veelal tevreden. Zo vond 93 procent van de deelnemers dat de burgerbegroting eerlijk en transparant is verlopen en was driekwart van de aanwezigen het (helemaal) eens met de manier waarop de keuze voor projecten werd gemaakt.

En wat vonden ze van de uitkomsten?

Zoals gezegd, op de verschillende bijeenkomsten namen de deelnemers telkens een beslissing. Zo werd er achtereenvolgens voor het thema Zorg & Welzijn gekozen, concrete projecten bepaald en ten slotte een verdeling van het budget gemaakt. Opvallend is dat 89 procent van de aanwezigen het (helemaal) eens is met de keuze voor Zorg & Welzijn als prioriteit, terwijl slechts een derde van de deelnemers op dit thema stemde. Ook met de daaropvolgende uitkomsten waren deelnemers overwegend tevreden: respectievelijk 87 en 84 procent gaf aan het helemaal eens te zijn met de besluiten van de groep. Deze hoge mate van instemming is belangrijk voor de aanvaarding – en daarmee draagvlak – van de genomen besluiten tijdens de burgerbegroting. Interessant genoeg zijn op één na alle aanwezigen bereid om de uitkomsten van de burgerbegroting te aanvaarden en om deze te verdedigen ten aanzien van familie of vrienden.

Algemeen oordeel van deelnemers

Al met al waren de deelnemers aan de Duivense burgerbegroting zeer positief. Gevraagd naar alle bijeenkomsten gaven ze een rapportcijfer van 8,1 op 10. Na afloop vond zelfs 97 procent van de aanwezigen dat de gemeente Duiven meer moet investeren in inspraakmomenten zoals de burgerbegroting.

En dus…

Terugblikkend kunnen we stellen dat het eerste experiment met de burgerbegroting in Duiven is geslaagd. De deelnemers zijn veelal enthousiast over het besluitvormingsproces en tegelijkertijd tevreden met de uitkomsten. Hieruit volgt dat een burgerbegroting een instrument is met een tweeledig potentieel. Allereerst laat de Duivense burgerbegroting zien dat het kan leiden tot gedragen besluiten. Daarnaast blijkt dat het instrument kan voldoen aan de nieuwsgierigheid en belangstelling van burgers in politiek en in politieke besluitvorming. Kortom, de burgerbegroting is een democratische innovatie vol potentieel. De gemeente Duiven heeft dan ook besloten verder te gaan met burgerbegrotingen en een tweede experiment te lanceren. Uit het eerste experiment blijkt dat de uitdaging daarbij vooral zit in de werving van een grote én diverse groep deelnemers.

Deze resultaten zijn gebaseerd op onderzoeksresultaten van de KU Leuven en de Radboud Universiteit. Dit project is gefinancierd door de European Research Council (ERC) in het kader van het Horizon 2020 onderzoeks- en innovatieprogramma van de Europese Unie (subsidieovereenkomst nr. 759736).

Meer weten? Deze en andere uitkomsten van ons onderzoek vindt u hier: https://soc.kuleuven.be/centre-for-political-research/demoinno/files/duiven.